“Op zij op zij op zij, maak plaats maak plaats maak plaats, we hebben ongelofelijke haast….”
Dat is het gevoel wat ik krijg als ik om me heen kijk, middenin de eindejaarsdrukte en kerststress. Nog even dit, nog even dat. Waarom die snelheid, waarom die haast? Omdat alles voor het einde van het jaar nog af moet? Omdat we alles voor de Kerst tot in de puntjes moeten voorbereiden?
Onze jongste zoon is niet zo van het snelle. Ik denk weleens dat hij mijn leermeester in vertragen is en mindful zijn middle name is 😉.
“Op school moet alles zo snel”
“Ik ben nog helemaal niet klaar”
“Niet zo snel lopen, dan zie ik de beestjes niet”
“Ik wil gewoon stilstaan”
“Wacht, ik hoor iets mama”
Allemaal uitspraken die bij mij regelmatig frustratie of irritatie opriepen. Want ik had een plan, een doel en wilde door. Echter, door er soms wel in mee te gaan,
ontdekte ik dat het eigenlijk iets heel moois kan zijn, vertragen.
Niet altijd hoor, soms hebben we nou eenmaal een strakke planning en wil ik hem toch echt om half 9 in de klas hebben zitten. En helaas, dan is er geen tijd om
uitgebreid de vuurkevers in de struik onderweg naar school te bestuderen.
Wat brengt het vertragen mij?
Het besef dat ik regelmatig in een hoog tempo loop, terwijl dat echt niet altijd nodig is. Ik merk dat dit vaak parallel loopt met de drukte in mijn hoofd 😉. En wat mooi is, dat het ook omgekeerd werkt. Als ik langzamer loop, wordt het rustiger in mijn hoofd. Heel fijn!
Daarnaast gebruik ik mijn zintuigen meer als ik dingen langzamer doe. Ik ben me meer bewust van mijn omgeving en ben niet alleen maar bezig in mijn hoofd met wat ik nog allemaal moet doen. Ik proef veel meer als ik langzamer eet. Ik hoor bladeren ritselen en vogels fluiten, als ik langzamer loop. Er ontstaat spontaan ruimte om met mijn aandacht in het hier en nu te zijn. Heel mindful dus!
En ik merk dat ik creatiever word en spontaan ideeën krijg als ik vertraag. In plaats van alleen maar door te rennen en in de actiemodus te zijn, kan ik door te vertragen ineens een mooi verrassend kronkelweggetje nemen. Letterlijk een ander weggetje, maar ook figuurlijk in mijn hoofd. En dat leidt regelmatig tot leuke en vernieuwende inzichten. Stiekem dus ook best effectief!
Laatst kwam ik een mooi verhaal tegen over vertragen, wat ik graag met je deel. Het raakte me, omdat ik er stiekem best veel in herkende.
Het vrouwtje "even".
Er was eens vrouwtje dat zichzelf voorbij liep.
Als ze ‘s morgens opstond, dacht ze aan ‘s middags.
Als ze ‘s middags aan tafel zat was het weer: "Wat zal ik vanavond eten?"
En als ze dan eindelijk ‘s avonds naar bed ging, lag ze weer te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen.
Telkens als ze op straat liep, rende ze zo hard dat de mensen zeiden: "Die loopt zichzelf nog eens voorbij, die vergeet te leven..."
Het vrouwtje praatte ook de hele tijd tegen zichzelf.
Om met anderen te praten, daar had ze gewoon geen tijd voor.
Ook dat hoorde bij haar "ziekte".
En weet je wat ze telkens zei?
"Ik moet nog even... Laat ik gauw even... Ik kan nog net even..."
"Even" was haar stopwoordje geworden, en dus nu ook haar bijnaam.
Nu was er in het land een dokter die een heel wijs man was.
Toen hij dat vrouwtje zag en haar hoorde praten, zei hij;
"Mevrouw, u bent heel erg ziek en ik weet wat u mankeert."
"Zeg het maar eens gauw dokter, want ik moet nog vlug even..."
"Zie je, daar heb je het weer", zei de dokter, "U bent zo haastig, U laat telkens de L liggen."
"Wat laat ik liggen?" vroeg ze.
"De L", zei de dokter. "Zet de L steeds voor EVEN."
"Goed dokter, ik zal het doen," antwoordde ze en weg was ze weer.
Maar telkens als ze de L voor "even" zette, schrok ze zich een hoedje.
"Ik moet nog L---even......, Laat ik gauw L---even.... ik kan nog net L----even..."
Ze wist zich geen raad, plofte in een stoel en zei zacht:
"zo kan ik nog wel even......... zo kan ik nog wel Leven."
En vanaf dat moment liep ze zichzelf niet meer voorbij.
Ze was zich ervan bewust geworden dat haar "even" haar belette van het "leven".
Ze besloot van nu af aan te LEVEN en bleef gewoon zichzelf.
Ze had de rust van binnen gevonden.
Ja, dit is een uitnodiging 😊 De kerstman roept niet voor niets “Ho Ho Ho”!
Probeer het de komende dagen gewoon uit. Word je eens bewust van je tempo. Als je op je werk door de gangen loopt, of als je in het winkelcentrum op zoek bent naar een kerstcadeau. En ervaar wat het vertragen van je tempo met je doet. Veel experimenteer plezier! Ik doe mee :)
Happy feestdagen & een mindful 2019!
Jolanda
HAPPYO - www.happyo.nl - jolanda@happyo.nl - 06 41 22 70 54